Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi

Benim Hala Umudum Var: Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi

Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi özellikle İstanbul’daki eğitimci ve ailelerin mutlaka duydukları belki gittikleri bir şey. Oraya bir YER demek yeterli değil, BAHÇE hayır değil, BOTANİK BAHÇESİ de değil, Bir İNİSİYATİF mi Epeyce yaklaştık ama değil. Bizce NGBB geçmişi ve geleceği ile bize pek çok şey söyleyen bir ŞEY.

1995 yılında Ali Nihat GÖKYİĞİT tarafından eşi Nezahat GÖKYİĞİT için hatıra parkı olarak kurulmaya çalışılmış ama 2003 yılından beri Nezahat GÖKYİĞİT BOTANİK BAHÇESİ olarak işlev görüyor.

Daha yeni açıldığında 2005’te orada gönüllü çalışan biri vasıtasıyla adını duyup gittiğimizde sadece merkez adada 1 yönetim binası ve soğanlı bitkiler kısmı çalışmaları vardı. Bir şeyler olacağı belliydi ama bugün gelinen noktayı tahmin edemezdiniz. O gün tamamen devletin hadi bakalım yeşillendirin diyerek verdiği otoyollar arasında kalan toprak parçalarının bugün her karışının değerlendirildiği ve Devletin imkân vermesi ile sivil inisiyatiflerin tamamen toplumsal fayda için neler yapabileceğinin göstergesi oldu bile.

Evet NGBB bizim için bir botanik bahçesinden daha fazlası, piknik alanları, oyun parkları, çalılardan yapılmış labirentleri, ördekleri, şırıl şırıl suları ile evlenme adaylarının düğün çekimi yaptıkları yerden daha fazlası,

Sadece 2017 yılında 200bin ziyaretçi alan ve 2000’den fazla öğrenciye farklı konularda atölye ve eğitimlerin yapılmış olan bir yerden daha fazlası,

Yolların altından geçerken yol sesi tedirginlik yaratmasın diye ışıklı ve klasik müzikli sergilerden oluşan tüneller gibi, akan suların yoluna minyatür değirmenler, her taşın su yoluna koyulurken yaratacağı şırıltının hesaplanması, uzun kamışlı bitkilerden yapılmış labirentler, tamamen ahşap malzemeden oluşan çocuk oyun alanları, kapıdan girerken elinize saygıyla tutuşturulan harita ve kurallar broşürleri gibi zeka pırıltılarını görebileceğiniz bir yerden daha fazlası,

İnsanların gelip piknik yaptığı, çocukları ile eğlendikleri ve dinlendikleri, şehrin gürültüsünün içinde saklı bir bahçeden daha fazlası,

Öğrencilerin botanik derslerini işleyebilecekleri bir fen bilgisi laboratuarı ya da bir arboretumdan daha fazlası,

Girişin ücretsiz olduğu ancak gönüllü ve çalışanlarla her daim temiz ve bakımlı bir ortak alandan daha fazlası,

Devletin desteklediği, sivil inisiyatifin emek verdiği, ziyaretçisinin bile kapısından içeri girer girmez sahiplendiği kamusal alan, Mülksüzlerin Odocu Ütopyası ve daha fazlası,

Vermediğiniz şeyi alamazsınız, kendinizi vermeniz gerekir. NGBB’yi satın alamazsınız. Yapamazsınız. Parçası olabilirsiniz ancak. İçeri girer girmez bu istek kaplamaya başlıyor içinizi.

Bunların hepsinden daha fazlası NGBB’nin bize verdiği UMUT. Kapısından içeri girerken başlıyor güzellikler. Alan öyle güzel tasarlanmış ki, girerken sizden rica edilen davranışlar broşürle hatırlatılıyor. Piknik yapmayın demiyorlar, bu alanda piknik yapmayın ama sizin için ayırdığımız masaları çeşmeleri ile güzel bir piknik alanı var. Orada piknik yapabilirsiniz diyorlar.  Çeşmelerimizden gönül rahatlığı ile su içebilirsiniz diyorlar. Çöpleri çöp kutusunu atabilirsiniz ama poşete koyup geri eve götürürseniz minnettar oluruz diyorlar. Çimlere dilediğiniz gibi basabilir, oturabilirsiniz ancak toprak kısımlar ekili olabilir toprağı gördüğünüz yerlere basarsanız bizim botanik çalışmalarımız aksayabilir diyorlar.  Levhaları ve uyarıları ile nedensellik içeren, biz dili ile beslenmiş, mümkün oldukça olumlu dil kullanılmış yönergelerle sizi hem kurallara davet ediyorlar hem de tam direk kapısından girer girmez oranın bir parçası haline getiriyorlar. Siz oraya girişmiş yabancı madde değil oranın bir parçası hissediyorsunuz kendinizi. Çöplerinizi alıp gitmek istiyor, sigara izmariti görünce alıp çöpe atasınız geliyor, ücretsiz olmasına rağmen çıkarken bağış yapmayı düşünüyorsunuz, gönüllü olmak istiyorsunuz çünkü bu güzelliğin bir parçası olmak isteği taşıyor içinizden.

İnsan Bir inisiyatifle oluşan bu güzelliğe sahip çıkınca bir bakıyorsunuz kimse yere çöp atmıyor, kimse bağır çağır gezmiyor, kimse kimseyi rahatsız etmiyor, yere tükürmüyor, otoparktan çıkan araba yürüyen yayaya korna çalmıyor, herkes herkese gülümsüyor. İyilik ve güzellik dalga dalga yayılıyor. Herkes birbirinin mütemmim cüzü oluyor bir anda, resim tamamlanıyor. Çünkü her şey tam ve olması gerektiği gibi, böyle olunca herkes onu tam tutmaya çalışıyor, bozmaya direniyor bilinç dışı.

NGBB bize umut veriyor. Eğer Devlet güvenilir ve doğru insanlara alan açarsa, her hangi bir grubun çıkarlarını gözetmeyecek kapsayıcı bir inisiyatif kurulabilirse ortaya böyle bir güzellik çıkabiliyor. Oraya kendinizi hemen ait hissediyorsunuz çünkü birine ait olduğunu düşünmüyorsunuz. Kimse ya da bir grup oraya sahip değil ama isteyenlerin kendini ait hissedebilecekleri bir ŞEY.

Hepinizi bu güzelliği yaşamaya davet ediyoruz. Özellikle baharda ve güneşli bir günde…

Detaylı Bilgi için : http://www.ngbb.org.tr/