Aynadaki Sen Aynı Ben

Sana Sesleniyorum: Aynadaki Sen Aynı Ben

Bazen kendi iç sesindeki düşünce yığınının gürültüsünden dışarıdaki sesleri duyamayanlar, bitirilmemiş bir işi kalan ve sürekli geçmişte yaşayanlar sadece bir deniz kenarındaki martının kanat çırpışında özgürlüğü bulanlar vardır.

Düşünce bulutlarının çarpışmasından doğan şimşek göz kamaştırıcı oluyor değil mi?

Peki ya sonrasında bulutların arasından doğan güneşin göz kırpması ve yeni bir günün olduğunu ve şuanda yaşamanın önemini anlatan ışınları üzerimizde hissederek içimizin ısınması duygusu bambaşkadır. Kaplumbağanın neden kabuğunun içine çekildiğini merak etmişimdir, dışarıdan korktuğu ve güvenli alanı evine girmek istemesi buna neden olmaktadır. Peki sadece sürekli güvenli alanlarımızda yaşamamız doğru mu?

Çoğu zaman planlar kurup farklı bir şehire gitmenin hayalini kuran fakat bir rayın vidasının çıkması sonucu makinistin yön değiştirmesiyle farklı planlar yapmak zorunda kalanlardanızdır. 99 aldı diye ağlayan çocuklarla konuşurken düşük notum gelirse annem çok kızar, babam okuldan alır gibi cümlelere şahit olmaktayım. Mükemmeliyetçi anne baba tutumları treninin yönünü senin belirlemene izin vermekte zorlanır ve makinistin kendisi olmasını raydan çıksa bile sürekli kontrol altında tutmak ister.

Geçmişte yaşayamadığı amaçlarını gerçekleştirme fırsatı bulunmayıp çocuğundan aynı amaçları gerçekleştirmesini bekleyen kişi sana sesleniyorum. O artık bir birey çok farklı özellikleri olan ve farklı amaçları,istekleri, ilgileri olan bambaşka birisi farkında mısın? Helikopter anne babalar sürekli onun sorumluluklarını alarak makasla kesilecek her şeyi ben keserim diyen, ayakkabısını ben bağlarım, yatağını ben toplarım diyerek bütün yaşına uygun yapacağı işleri yapmasına engel olanlar size sesleniyorum.

Bırakın makasa dokunsunlar, bırakın makinist kendisi olup farklı yollardan istedikleri şehirlere ulaşma fırsatları olsun, bırakın fanuslarından çıkıp okyanuslara atlama fırsatıyla büyük denizde yaşama imkanları olsun.