Mükemmelleştiremediklerimizden misiniz ?

MÜKEMMELLEŞTİREMEDİKLERİMİZDEN MİSİNİZ?

Karanlık bir ormanın içinde yürüyorum. Yaprakların hışırtısını her adım attığımda tekrar tekrar duyuyorum . Bu derin sessizlikteki en ufak bir sesten bile ürküyorum. Kalbim çok hızlı çarpıyor etrafıma bakıyorum.

Bir şeyler arıyorum ama tam olarak ne aradığımı bir türlü bulamıyorum. Üşüyorum derin bir yalnızlık hissi kaplıyor tüm bedenimi. Karanlıkta yürümeye devam ediyorum ve bir çıkış kapısı bulmaya çalışıyorum. Evimde camın kenarında dışarıyı izlerken elimde salep bardağından gelen o tarçın kokusu burnuma geliyor.Gözlerimi kapıyorum o ana gitmek istiyorum. Mutluyum, çok mutlu. Uğuldayan rüzgar tekrar gözlerimi açmak zorunda bıraktırıyor.

Yürümeye devam ediyorumyolun yarısını gelmiş olmalıyım çok yoruldum diye düşünüyorum. Çok büyük, diğer ağaçlardan çok farklı bir ağaç gözüme çarpıyor. Kafamı kaldırdığımda bir merdiven görüyorum. Sanki içimden bir ses oraya doğru gitmem gerektiğini söylüyor. Sonunu göremediğim kadar uzun olan o merdivene çıkmaya karar veriyorum. İlk adımı attım,iki ve üç …

Kalan son enerjimi de daha çok yukarıya doğru çıkabilmek için kullanıyorum. Yukarıya çıktıkça o tanıdık salep kokusu tekrardan geliyor burnuma.Yaklaşıyorum,hissedebiliyorum. Aradığım şey her ne ise ona doğru yaklaşıyorum. Daha çok kendimi zorlamam daha yukarıya tırmanmam gerektiğini fısıldıyor ailem. Daha çok ilerle, daha çok başarı kazan, daha çok taktir etmemiz lazım seni, daha, daha, daha … Gücüm tükenmek üzereyken bir ışık görüyorum.

Küçücük cılız bir ışık karanlığımı aydınlatmaya yetecek kadar ise büyük, kocaman. Gülümsüyorum sıcaklık sarıyor tüm bedenimi. Aradığım şeyin aslında bana diretilen hedefler ve planlar olduğunu anlıyor bütün benliğim. Hiçbir zaman ulaşamayacağım o yerden atıyorum kendimi geriye doğru.

Ve gözlerimi açıyorum .

Rüya bitti ve uyandım.