Sempatik yozlaşma

Sempatik yozlaşma

Herhangi bir nesne, kişi  ya da durumun insanın içinde hoş duygular oluşturmasına sempati denir. Sempati duymak insanın içsel bencil dürtülerine hitap eden, her ne kadar kontrolü insanın elindeymiş gibi düşünülse de temellerinde bilinçdışı faaliyetlerin yer aldığı bir duygudur.

Bir toplumu değiştirmek, kültürlerine zarar vermek ve toplumu dolaylı yoldan kontrol etmek için toplumda  olmaması gereken şeyleri sempatik göstererek olmazsa olmazmış gibi bir hale getirmek yaygın kullanılan psikolojik bir metod. Küreselleşmenin ivmeli bir şekilde hız kazandığı, sanal dünyanın uçsuz bucaksız bir derya olduğu bu çağlarda bu metodu en iyi kullananlar ise reklam şirketleri. 2-3 yaşında tableti eline alan çocuklara ne izlemesi gerektiğini, neyi satın alması gerektiğini, ilkokul çağlarındaki çocuklara hangi bilgisayar oyunun oynanması gerektiğini, genç yetişkinlere neyin moda olduğunu ilmek ilmek işliyorlar. İlgiyle, oyunla büyümesi gereken çocukların üzerinde uygulanan bu kusursuz plan, bu yılların birikimi önü alınmaz bir yozlaşmayı da beraberinde getiriyor. Yozlaşmaya sempati duyuyor,  yozlaşma gibi göremiyor, kabul ediyor hatta savunur duruma geliyoruz. “Aman canım eskindendi onlar, çağ değişti, zamana ayak uydurmak lazım” gibi cümlelerle kültürümüzü inkar ediyor, kültürümüze yabancılaşıyoruz.

Saygıyı korkaklık, edepsizliği cesaret, eleştiriyi saldırı, saplantıyı sevgi, kıskançlığı ilgi, bencilliği başarı, naifliği güçsüzlük, küstahlığı özgüven ve en önemlisi cehaleti bilgelik olarak görüyoruz. Sosyal medyalarda üç beş saniyelik dans videoları çeken gençler milyonları arkasından sürüklüyor. Kitlelere ulaşmak birkaç saniye. Sorgusuz sualsiz kabullenebilen, herkes yapıyorsa bende yaparımcılar kitlesi bu. İki kelimelik selamlaşmayı birbirimize çok görüp saatlerce mesaj yazmaktan geri durmuyoruz. Çağa ayak uyduruyoruz. Çağı yakalayamazsak biteriz. Çağ uçuyor…

Önceliklerimiz değişiyor, değişecekti ve de değiştirildi. Hiç canımız yanmadan, bile isteye değiştirdik ve kabullendik bunu. Sevdik, sempati duyduk ve savunduk. Geçmişimizi, gerçeğimizi belki de her şeyimizi çok acımasızca hiçe saydık. Bunu biz yaptık. Küçük ekranlarda ne gördüysek onlara inandık, onları sevdik ve onlar olduk. Biz hem ölen hem alkış tutanız. Farkına varmalıyız farkına. Çağ çok fena, çağ uçuyor …

“Bu dünya sevgisiz bir dünya. Dünyayı sevmeyenlerin, ağaçları, kuşları, ak bulutları, mavi göğü, akar suları, topal karıncayı, hasta kurbağayı sevmeyenlerin dünyası. İnsanoğlunu sevmeyenlerin dünyası. İnsanın yozlaşma belirtisi, insanın sevgisizliğiyle başlar.”

Yaşar Kemal/ İnce Memed 2